کره شمالی بسته ترین کشور دنیا است و یکی از دیکتاتوری ترین سیستم های سیاسی در آن حاکم است که از مطبوعات و رسانه های آزاد در آن خبری نیست و هر گونه ارتباط با خارجیان در آنجا گاه مجازاتی مانند مرگ دارد و از این رو هیچ گزارش رسمی و تایید شده ای درباره شخص کیم جونگ ایل وجود ندارد و تمامی گزارش ها و اطلاعات راجع به کیم جونگ ایل از سوی رسانه های خارجی و برخی مقامات سابق کره شمالی که به بیرون از این کشور فرار کرده اند و یا سازمان های اطلاعاتی غربی یا کره جنوبی منتشر شده است.

رهبر 69 ساله کره شمالی عاشق مشروبات الکلی بود و حتی افراط در نوشیدن الکل و مصرف سیگارهای برگ کوبایی وی را در سال 2008 تا لبه مرگ برد و وی از یک سکته مغزی خطرناک جان سالم به در برد.

به دلیل همین علاقه کیم جونگ ایل گفته می شود وی در یکی از اقامت گاه های خود یک سوله مخصوص از انواع و اقسام شراب های دنیا را دارد که تعداد بطری های این کلکسیون گاه تا بیش از 10 هزار بطری برآورد می شود .
همچنین گفته می شود کیم جونگ ایل عاشق خودرو بوده و کلکسیونی ( البته نه به پروپیمانی کلکسیون سلطان برونئی) از صدها اتومبیل دارد که بیشتر آنها ساخت کمپانی های بنز و بی ام و هستند.
تا کنون رقم دقیقی از میزان ثروت کیم جونگ ایل ارایه نشده است و بعید می نماید که وی جزء ثروتمندین دنیا باشد ، اما در کره شمالی هر چه که هست متعلق به دولتی است که رهبر بلامنازع آن کیم جونگ ایل است که قدرت را از پدرش به ارث برده و قرار است به کوچک ترین فرزند خود که حاصل ارتباط نامشروع او با یک زن خواننده است ، واگذار کند.

کیم جونگ ایل البته در سال های گذشته عادت بد دیگری نیز داشت . وی عاشق هنرپیشه ها و خواننده های مطرح ژاپنی یا کره جنوبی می شد و دستور می داد تا آنها را از ژاپن یا کره جنوبی بربایند و پیش او بیاورند.
این کار با پیچیده ترین عملیات های اطلاعاتی سازمان اطلاعات کره شمالی انجام می شد و گاه رابطه پیونگ یانگ با سئول یا توکیو را تا مرز جنگ پیش می برد.

یکی از معروف ترین این آدم ربایی ها در سال 1978 روی داد و آن ربایش خانم " شین سانگ - اوک "  یک کارگردان مشهور کره جنوبی و  هنرپیشه و همسر سابق او، " چه اون هویی " بود.
پس از ربایش این زوج هشت سال در کره شمالی  باقی ماندند و به ساختن فیلم‌های تبلیغاتی برای کیم جونگ ایل پرداختند. آنها در سال 1986 از کره شمالی گریختند و خاطرات دوران اسارت‌شان را منتشر کردند.
 بنا به گزارش روزنامه " جونگ آنگ " چاپ سئول ، یکی از سرگرمی های  کیم جونگ ایل تماشای برنامه های تلویزیونی همسایه جنوبی از طریق ماهواره بود ؛ یعنی همان چیزی که برای مردم کره شمالی ممنوع است و دارنده تجهیزات ماهواره ممکن است حتی اعدام شود.
بنا به ادعای این روزنامه کیم جونگ ایل به سریال های پر زرق و برق کره جنوبی بسیار عادت داشت و سوژه برخی از این سریال ها را تا پایان دنبال می کرد . مثلا در جریان پخش سریال " یانگوم " کیم جونگ ایل این سریال را با اشتیاق فراوان دنیال می کرده است و ظاهرا از " لی یونگ آئه " شخصیت اصلی این سریال که نقش یانگوم را بازی می کرد بسیار خوشش می آمده است.

گفته می شود کیم جونگ ایل عاشق تماشای فیلم  بوده و کلکسیونی حاوی بیش از 20 هزار فیلم از کشورهای مختلف دنیا را دارد.

ظاهرا خیلی از مردم کره شمالی سرشان به زندگی محدودشان گرم کرده اند و گفته می شود بیش از 99درصد از آنها نمی دانند خارج از کره شمالی آسمان چه رنگی است.

نگاهی به قوانین عجیب و غریب درکره شمالی :
در کره شمالی مردم اجازه ندارند ماشین شخصی  داشته باشند !!!
در کره شمالی ساعت بیدارشدن مردم توسط شیپوری تعیین می شود که در سراسر شهرها و از طریق بلندگو پخش می گردد. ساعت خوابیدن آنها هم توسط سیستم خاموش کردن چراغ تعیین می شود. سیستم پخش پارچه  ولباس درکشور هم توسط دولت کنترل می شود و بیشتر اوقات مردمی که در خیابان ها دیده می شوند لباس های یک شکل و شیبه هم به  تن دارند. این مساله در مدارس هم به صورت جدی دنبال می شود و خلاصه هر بخشی از زندگی مردم در کره شمالی از طریق قوانین خاصی کنترل می گردد. البته مردم هم این وضع را پذیرفته اند!.
اما از طرف دیگر این قوانین بعضی از شادی های اولیه را هم در زندگی مردم دریغ می کند; مثلا اینکه دوربین به کره شمالی وارد نمی شود و مردم هم نمی توانند آن را تهیه کنند. با وجود این، دولت کره شمالی کمک های زیادی از خارج دریافت می کند و مشخص نیست آنها را به دست مردم می رساند  یا بین طبقه خاصی پخش می کند.
سریال می خواهید چه کار:
با وجود اینکه مقامات کره شمالی حساب سعی کرده اند جلوی ورود هر محصول فرهنگی خارجی به این کشور را بگیرند، ظاهرا سریال های ساخت کره جنوبی ( مثل یانگوم که عشق رهبر کره شمالی هم هست ) به هر ترتیب راه ورود به خانه های مردم کره شمالی را پیدا می کنند.

کره شمالی بسته ترین کشور دنیا است و یکی از دیکتاتوری ترین سیستم های سیاسی در آن حاکم است که از مطبوعات و رسانه های آزاد در آن خبری نیست و هر گونه ارتباط با خارجیان در آنجا گاه مجازاتی مانند مرگ دارد و از این رو هیچ گزارش رسمی و تایید شده ای درباره شخص کیم جونگ ایل وجود ندارد و تمامی گزارش ها و اطلاعات راجع به کیم جونگ ایل از سوی رسانه های خارجی و برخی مقامات سابق کره شمالی که به بیرون از این کشور فرار کرده اند و یا سازمان های اطلاعاتی غربی یا کره جنوبی منتشر شده است.

رهبر 69 ساله کره شمالی عاشق مشروبات الکلی بود و حتی افراط در نوشیدن الکل و مصرف سیگارهای برگ کوبایی وی را در سال 2008 تا لبه مرگ برد و وی از یک سکته مغزی خطرناک جان سالم به در برد.

به دلیل همین علاقه کیم جونگ ایل گفته می شود وی در یکی از اقامت گاه های خود یک سوله مخصوص از انواع و اقسام شراب های دنیا را دارد که تعداد بطری های این کلکسیون گاه تا بیش از 10 هزار بطری برآورد می شود .
همچنین گفته می شود کیم جونگ ایل عاشق خودرو بوده و کلکسیونی ( البته نه به پروپیمانی کلکسیون سلطان برونئی) از صدها اتومبیل دارد که بیشتر آنها ساخت کمپانی های بنز و بی ام و هستند.
تا کنون رقم دقیقی از میزان ثروت کیم جونگ ایل ارایه نشده است و بعید می نماید که وی جزء ثروتمندین دنیا باشد ، اما در کره شمالی هر چه که هست متعلق به دولتی است که رهبر بلامنازع آن کیم جونگ ایل است که قدرت را از پدرش به ارث برده و قرار است به کوچک ترین فرزند خود که حاصل ارتباط نامشروع او با یک زن خواننده است ، واگذار کند.

کیم جونگ ایل البته در سال های گذشته عادت بد دیگری نیز داشت . وی عاشق هنرپیشه ها و خواننده های مطرح ژاپنی یا کره جنوبی می شد و دستور می داد تا آنها را از ژاپن یا کره جنوبی بربایند و پیش او بیاورند.
این کار با پیچیده ترین عملیات های اطلاعاتی سازمان اطلاعات کره شمالی انجام می شد و گاه رابطه پیونگ یانگ با سئول یا توکیو را تا مرز جنگ پیش می برد.

یکی از معروف ترین این آدم ربایی ها در سال 1978 روی داد و آن ربایش خانم " شین سانگ - اوک "  یک کارگردان مشهور کره جنوبی و  هنرپیشه و همسر سابق او، " چه اون هویی " بود.
پس از ربایش این زوج هشت سال در کره شمالی  باقی ماندند و به ساختن فیلم‌های تبلیغاتی برای کیم جونگ ایل پرداختند. آنها در سال 1986 از کره شمالی گریختند و خاطرات دوران اسارت‌شان را منتشر کردند.
 بنا به گزارش روزنامه " جونگ آنگ " چاپ سئول ، یکی از سرگرمی های  کیم جونگ ایل تماشای برنامه های تلویزیونی همسایه جنوبی از طریق ماهواره بود ؛ یعنی همان چیزی که برای مردم کره شمالی ممنوع است و دارنده تجهیزات ماهواره ممکن است حتی اعدام شود.
بنا به ادعای این روزنامه کیم جونگ ایل به سریال های پر زرق و برق کره جنوبی بسیار عادت داشت و سوژه برخی از این سریال ها را تا پایان دنبال می کرد . مثلا در جریان پخش سریال " یانگوم " کیم جونگ ایل این سریال را با اشتیاق فراوان دنیال می کرده است و ظاهرا از " لی یونگ آئه " شخصیت اصلی این سریال که نقش یانگوم را بازی می کرد بسیار خوشش می آمده است.

گفته می شود کیم جونگ ایل عاشق تماشای فیلم  بوده و کلکسیونی حاوی بیش از 20 هزار فیلم از کشورهای مختلف دنیا را دارد.

ظاهرا خیلی از مردم کره شمالی سرشان به زندگی محدودشان گرم کرده اند و گفته می شود بیش از 99درصد از آنها نمی دانند خارج از کره شمالی آسمان چه رنگی است.

نگاهی به قوانین عجیب و غریب درکره شمالی :
در کره شمالی مردم اجازه ندارند ماشین شخصی  داشته باشند !!!
در کره شمالی ساعت بیدارشدن مردم توسط شیپوری تعیین می شود که در سراسر شهرها و از طریق بلندگو پخش می گردد. ساعت خوابیدن آنها هم توسط سیستم خاموش کردن چراغ تعیین می شود. سیستم پخش پارچه  ولباس درکشور هم توسط دولت کنترل می شود و بیشتر اوقات مردمی که در خیابان ها دیده می شوند لباس های یک شکل و شیبه هم به  تن دارند. این مساله در مدارس هم به صورت جدی دنبال می شود و خلاصه هر بخشی از زندگی مردم در کره شمالی از طریق قوانین خاصی کنترل می گردد. البته مردم هم این وضع را پذیرفته اند!.
اما از طرف دیگر این قوانین بعضی از شادی های اولیه را هم در زندگی مردم دریغ می کند; مثلا اینکه دوربین به کره شمالی وارد نمی شود و مردم هم نمی توانند آن را تهیه کنند. با وجود این، دولت کره شمالی کمک های زیادی از خارج دریافت می کند و مشخص نیست آنها را به دست مردم می رساند  یا بین طبقه خاصی پخش می کند.
سریال می خواهید چه کار :
با وجود اینکه مقامات کره شمالی حساب سعی کرده اند جلوی ورود هر محصول فرهنگی خارجی به این کشور را بگیرند، ظاهرا سریال های ساخت کره جنوبی ( مثل یانگوم که عشق رهبر کره شمالی هم هست ) به هر ترتیب راه ورود به خانه های مردم کره شمالی را پیدا می کنند.
حکومت مرموز :
در کره شمالی حرف زدن درباره خانواده رهبر این کشور جرم سیاسی محسوب می شود . به همین خاطر شگفت آورنیست که اطلاعات ما که خارج از کره شمالی هستیم در این مورد بیشتر از مردم این کشور باشد! کلاغ ها خبر آورده اندکه پسر جوان تر رهبر کره شمالی به احتمال قوی در آینده جانشین او خواهد شد. آقای کیم جونگ ایل البته دو دختر و یک پسر ارشد هم دارد اما ظاهرا این آقا زاده به خاطر رسوایی هایی که قبلا در خارج به بار آورده - مثلا اینکه یک بار در ژاپن به جرم داشتن پاسپورت تقلبی بازداشت شده - از چشم پدر افتاده  است.
 
احزاب وروزنامه ها
کره شمالی علاوه بر رهبر رئیس جمهور و نخست وزیر هم دارد اما هیچ کس آنها را نمی شناسد !! ظاهرا آنها پست فرمایشی را به عهده گرفته اند و زیاد خودشان را درگیر مسائل کشور نمی کنند . کره شمالی در عین حال تک حزبی است و اسم کامل حزب حاکم هم (( جبهه دموکراتیک برای اتحاد سرزمین مادری)) می باشد.
این حزب ترکیبی است از حزب کارگران کره و حزب سوسیال دموکرات کره . در همین حال در کره شمالی هیچ رسانه خصوصی وجود ندارد. دوازده روزنامه و بیست نشریه دیگری که در این کشور چاپ می شوند کاملا تحت نظر دولت هستند و همه در پیونگ یانگ (پایتخت کره شمالی ) چاپ می شوند.
شوخی ندارم :
مردم کره شمالی طبق عادت به کیم جونگ ایل می گویند ژنرال . بیراه هم نیست چون کره شمالی در مقایسه با جمعیت و مساحتش یکی از نظامی ترین کشورهای دنیا به شمار می رود. ارتش کره شمالی 1.1 میلیون نیرو دارد و خدمت سربازی هم در این کشور اجباری است و مدت خدمت هم گاهی به ده سال می رسد .
رسانه های دولتی می گویند ارتش کره شمالی (( شکست ناپذیر )) است . اما به هرحال توان واقعی آن مشخص نیست.بعضی ها متعقدند در سطح مدیریت ارتش کره شمالی فساد زیادی وجود دارد و روحیه و انگیزه سربازان هم خیلی بالا نیست . گاهی بی انگیزگی سربازان به جایی می رسد که آنها حتی از بازرگانان چینی در مرز هم رشوه می گیرند .  
علیه هرچی خارجی :
این شعار همیشه از سوی حکومت کره شمالی ارائه شده به همین خاطر است که خبرنگاران و عکاسان خارجی جایی دراین کشور ندارند تصاویر زیادی از کره شمالی به خارج از این کشور مخابره نشده و به همین دلیل کره شمالی واقعا کشور مرموزی به نظر می آید.

وقتی خارجی ها وارد کره شمالی می شوند حتما نیروهای پلیس امنیت آنها را همراهی می کنند تا کسی دست از پا خطا نکند. مقامات کره شمالی تصورشان این است که اگر یک خارجی در خیابان ها راه بیفتد و با مردم عادی حرف بزند ، قطعا دردسر بزرگی درست خواهد شد اما همین مقامات گاهی در فرستادن پزشکان کشورشان به خارج و کار کردن آنها و واریز شدن مستقیم درآمدشان به خزانه دولت کره شمالی نرمش نشان می دهند.

شرط آنکه دولت کره شمالی کسی را برای کار به خارج اعزام کنند این است که او شهروند مورد اعتماد باشد و از حقوقش هم چیزی نخواهد! بر اساس آمار موجود بین ده تا پانزده هزار نفر از مردم کره شمالی از طرف دولت در خارج از کشور کار می کنند و حقوقشان را هم دولت می گیرد و پول ناچیزی - بین بیست تا سی دلار- به خودشان می رسد. کشورهایی که کارگر کره شمالی قبول می کنند : روسیه، لیبی، عربستان سعودی ، بلغارستان ، آنگولا و جمهوری چک می باشند. کارگری که درچنین شرایطی از کره شمالی خارج می شود در واقع خانواده اش را در کشور گروگان می گذارد اما با این حال خیلی هامشتاق اند این کار انجام دهند.
کجا با این عجله :
تمام بخش تورسیم در کره شمالی توسط دولت کنترل می شود . هزینه سفر و اقامت در کره شمالی هم برای این توریست ها زیاد نیست . البته هر کسی نمی تواند سرش را پایین بیاندازد و به عنوان توریست وارد کشور شود مثلا به اتباع آمریکا و کره جنوبی ویزا برای سفر به کشور شمالی داده نمی شود.
قحطی بدون یوزارسیف:
مشکلات اقتصادی کره شمالی در زمان مختلف شکل های مختلفی داشته است این مشکلات در دهمه 1990 به شدت افزایش پیدا کرد و ظاهرا طبیعت هم با مردم این کشور سر ناسازگاری داشت در این دهه در کره شمالی قحطی غذا پیش آمد و تولید گندم مورد نیاز کشور هم کاش قابل توجهی داشت . عده زیادی از مردم کره شمالی به خاطر گرسنگی از بین رفتند البته بخشی از تلفات قحطی بر اثر ضعیف شدن و ابتلای مردم به بیماری هایی مثل ذات الریه و سل بوده است .
عصر جدید :
ظاهرا وضعیت تغذیه مردم کره شمالی بهبود پیدا کرده است اما اکثرا هنوز هم مجبور هستند به 2 وعده غذایی در روز قناعت کنند. بعضی سربازان تنها روزی سه عدد سیب زمینی به عنوان غذا دریافت می کنند البته کشاورزی هنوز هم در کره شمالی جز منابع اصلی تامین مواد غذایی است.
روزنامه ایندپندت انگلیس در گزارشی نوشت "کیم یونگ ایل" برنامه ای را علیه آرایش غربی موی سر آغاز کرده است.
به گزارش عصر ایران، رسانه های دولتی کره شمالی اعلام کردند مردان در این کشور می بایست اندازه موی سر خود را کوتاه نگه دارند. زنان نیز باید موی سر خود را ببندند.
از سوی دیگر روزنامه رسمی کره شمالی "رودونگ سینمان" نوشت: حفظ آسان  موی سر و مرتب بودن آن موضوع بسیار مهمی برای تعمیق ارزش های زندگی سالم در کره شمالی است.

این روزنامه اضافه می کند: دستگاه های مرتبط با مسائل اجتماعی که زندگی مردم را در بر می گیرند اعلام کردند دستورات درباره برخورد با آرایش های غربی موی سر توسط شخص کیم جونگ ایل رهبر کره شمالی اعلام شده و توسط اداره دولتی "کمیته مرکزی اتحاد جوانان" اعمال خواهد شد.

رسانه های کره شمالی اضافه کردند: ایده این موضوع در ذهن رهبر کره شمالی آنجا شکل گرفت که وی هنگام دیدن زنی با موهای باز و آرایش شده به سبک غربی گفت: آیا واقعا این یک زن کره شمالی است؟ چرا از سنت های زیبای ما دوری می کند و مدلی از عادات بد و بیگانه سرمایه داری را انتخاب می کند.
رهبر کره شمالی همچنین دستور داده است بانوان از پوشیدن دامن کوتاه (بالاتر از زانو)، شلوارهای تنگ و کوتاه (شلوارک) و هر لباسی که بدن نما باشد؛ منع شوند.

روزنامه های کره شمالی اضافه کردند: به دنبال اجرای این برنامه، طرح گسترده ای برای برخورد با ژل و واکس مو توسط اداره دولتی " اتحادیه های جوانان" به اجرا در می آید.

با این حال کره شمالی یکی از کشورهای کمترتوسعه یافته ویا به عبارت صریح تر عقب مانده جهان درهمه زمینه های اقتصادی ، اجتماعی ، آموزشی ، صنعتی و.. است اگر چه درزمینه نظامی وانرژی  اتمی موفقیت هایی داشته است .